In het voorafgaande hoofdstuk hebben gezien hoe onmogelijk de toevallige vorming van het leven is. Laten we deze onmogelijkheid voor een moment opnieuw aannemen. Laten we eens aannemen, dat miljoenen jaren geleden er een cel gevormd was en alle benodigdheden voor het leven gekregen had en ‘tot leven kwam’. Opnieuw gaat hier de evolutie ten onder. Want zelfs als deze cel een tijdje heeft kunnen bestaan, zou die tenslotte doodgaan en na zijn dood zou niets achterblijven en alles zou weer zijn zoals het begon. Dit, omdat de eerste levende cel die geen enkele genetische informatie heeft, dan niet in staat is, zich te vermenigvuldigen en een nieuwe generatie te beginnen.
Het genetische systeem is niet alleen samengesteld uit DNA. In hetzelfde milieu zouden ook enzymen moeten bestaan om de code op het DNA te lezen, de boodschapper RNA moet gevormd worden, nadat deze codes gelezen zijn, een ribosoom waarop het RNA zich hecht volgens deze code en zich vastklampt om te produceren, om het RNA over te brengen naar de aminozuren op het ribosoom om voor de productie te gebruiken, en enorm ingewikkelde enzymen om de talloze intermediaire processen uit te voeren. Zo’n omgeving kan niet bestaan, behalve in een volledig geïsoleerde en volledig beheerste omgeving als de cel, waar alle essentiële grondstoffen aanwezig zijn en er energievoorraden bestaan.
Als resultaat hiervan kan organische materie alleen zichzelf vermenigvuldigen als die zich in een volledig ontwikkelde cel met daarin al de organellen en in het geschikte milieu bevindt, waar die kan overleven, materiaal uitwisselen, en de energie uit de omgeving kan betrekken. Dit betekent, dat de eerste cel op aarde ‘opeens’ gevormd werd, met zijn ongelooflijke ingewikkelde structuur.
Als er opeens een complexe structuur tot bestaan komt, wat betekent dit dan?
Laten wij deze vraag stellen aan de hand van een voorbeeld. Laten we de cel wat complexiteit voorstellen als een technisch hoog ontwikkelde auto (eigenlijk bestaat een cel uit een veel ingewikkelder ontwikkelingssysteem dan een auto met zijn motor en alle technische instrumenten). Laten we ons nu het volgende afvragen: wat zou u denken als u op een trektocht was in een dicht begroeid bos en opeens het laatste model auto onder de bomen tegenkomt? Zou u denken dat de verschillende elementen van het bos door toeval gedurende miljoenen jaren bij elkaar zijn gekomen en zo’n voertuig gevormd hebben? Alle grondstoffen waar de auto uit gemaakt is, kunnen uit ijzer, plastic, rubber, aarde en zijn bijproducten verkregen worden, maar zou dit feit u laten denken dat deze materialen door het toeval gevormd zijn en dan bij elkaar gekomen zijn om zo een auto te maken?
Zonder twijfel begrijpt iedereen met gezond verstand, dat de auto het gevolg is van een bewust ontwerp, dat is een fabriek, en zou zich afvragen wat hij midden in de jungle deed. Het plotselinge ontstaan van een complexe structuur in zijn complete vorm laat zien, dat het bewust geschapen is. Een complex systeem zoals een cel is zonder twijfel geschapen door een superieure wil en wijsheid. Met andere woorden het ontstond als een schepping van Allah.
Door te geloven, dat het pure toeval perfecte ontwerpen kan vormen, overschrijden de evolutionisten de grens van rede en wetenschap. Een uitgesproken autoriteit op dit gebied is de beroemde Franse zoöloog Pierre Grassé, de voormalige president van de Franse Academie van wetenschappen. Grassé is een materialist, maar hij erkent toch, dat de Darwinistische theorie niet in staat is om het leven uit te leggen, en maakt een punt van de logica van het toeval, wat de ruggengraat van het Darwinisme is:
“De opportunistische verschijning van mutaties die planten en dieren in de gelegenheid stellen om aan hun behoefte te voldoen, lijkt moeilijk te geloven. Maar de Darwinistische theorie vraagt nog meer. Een enkele plant, een enkel dier zou duizenden en duizenden van die gelukkig passende gebeurtenissen moeten hebben. Dus wonderen zouden regel moeten worden, gebeurtenissen met een onmogelijk kleine waarschijnlijkheid zouden moeten blijven gebeuren… Er is geen wet tegen dagdromen, maar de wetenschap laat zich er niet mee in.”157
Grassé vat de betekenis van het concept van het toeval voor de evolutionisten samen. “Het toeval wordt een soort voorzienigheid, wat onder de dekmantel van het atheïsme, niet genoemd wordt, maar wel in het geheim aanbeden.” 158
De logische mislukking van de evolutionisten is het resultaat van hun aanbidding van het concept van het toeval. In de Qoer-aan staat geschreven, dat degenen die andere wezens dan Allah aanbidden, het begrip ontzegd zijn:
Zij hebben harten, waarmee zij niet begrijpen, zij hebben ogen waarmee zij niet zien en zij hebben oren waarmee zij niet horen. Zij zijn als vee, nee nog erger dan dat, zij zijn de achtelozen! (Soera Al-Araf:179)
De Darwinistische formule!
Naast al het technische bewijs waar we ons tot dus ver mee bezig hebben gehouden, zouden we nog eens moeten bestuderen wat voor soort bijgeloof de evolutionisten hebben door middel van een voorbeeld dat zo eenvoudig is, dat zelf kinderen het kunnen begrijpen:
De evolutietheorie beweert, dat leven door toeval ontstaan is. Volgens deze bewering zijn levenloze en onbewuste atomen bij elkaar gekomen om een cel te vormen en dan vormden zij op de één of andere manier levende wezens, waaronder ook de mens. Laten we hier eens over nadenken. Als we de elementen die de bouwstenen van het leven zijn, zoals koolsof, fosfor, stikstof en kalium, bij elkaar voegen we alleen maar een hoop. Ongeacht welke behandeling we die ook laten ondergaan, zal deze hoop atomen nooit één enkele levend wezen vormen. Als u het leuk vindt, kunnen we een ‘experiment’ over dit onderwerp onder woorden brengen en laten wij voor de evolutionisten datgene wat zij echt beweren, duidelijk uitspreken onder de naam van de Darwinistische formule:
Laat de evolutionisten een overvloed van materialen die inm de samenstelling van levende wezens zitten zoals fosfor, stikstof, koolstof, zuurstof, ijzer en magnesium, in grote vaten samenvoegen. Verder mogen zij in deze vaten alles toevoegen wat onder normale omstandigheden niet bestaat, maar waarvan zij denken, dat zij het nodig hebben. Laat hen bij dit mengsel net zoveel aminozuren - die onder natuurlijke omstandigheden niet gevormd kunnen worden - en net zoveel proteïnen - waarvan een enkel proteïne een waarschijnlijkheid heeft van 10 tot de 950ste macht om gevormd te worden, toevoegen als ze willen. Laat hen dit mengsel aan zoveel warmte of vochtigheid blootstellen als ze willen. Laat ze met elk technisch ontwikkeld ontwerp roeren dat zij willen. Laat hen de beste wetenschappers naast de vaten zetten. Laat de evolutionisten om de beurt de wacht bij de vaten houden gedurende biljoenen, zo niet triljoenen jaren. Laat hen alle voorwaarden waarvan ze denken, dat die nodig zijn om de mens te vormen, gebruiken. Wat ze ook doen, ze kunnen uit deze vaten geen mens maken, laten we zeggen een professor die zijn celstructuur bestudeert onder een elektronenmicroscoop. Zij kunnen geen giraffen, leeuwen, bijen, kanaries, paarden, dolfijnen, rozen, orchideeën, lelies, bananen, sinaasappels, appels, dadels, tomaten, meloenen, watermeloenen, vijgen, olijven, druiven, perziken, pauwen, fazanten, veelkleurige vlinders of miljoenen andere levende wezens zoals deze maken. Ze kunnen zelfs niet een enkele cel van één van hen vormen.
Kortom: onbewuste atomen kunnen geen cel vormen door samenvoeging.
Zij kunnen geen nieuw besluit nemen en deze cel in tweeën laten delen, dan een ander besluit nemen en de professor scheppen die eerst de elektronenmicroscoop heeft uitgevonden en daarna zijn eigen celstructuur onder de microscoop bestudeert. Materie is een onbewuste levenloze hoop en komt door Allahs superieure schepping tot leven.
De evolutietheorie die het tegenovergestelde beweert, is een volslagen leugen en gaat volledig tegen de rede in. Denk maar een klein beetje na over de beweringen van de evolutionisten die deze werkelijkheid buitensluiten, net zoals in het bovenstaande voorbeeld.
De technologie van het oog en het oor
Een ander onderwerp dat door de evolutietheorie onbeantwoord is, is de uitmuntende waarnemingskwaliteit van het oog en het oor.
Voordat we het over het onderwerp van het oog hebben, moeten we eerst kort de vraag beantwoorden “hoe we zien”. Lichtstralen komen van een object en vallen omgekeerd op de retina van het oog. Hier worden deze lichtstralen door cellen omgezet in elektrische signalen en zij bereiken een kleine plek achter in de hersenen die het gezichtscentrum wordt genoemd. Deze elektrische signalen dringen door in dit centrum van de hersenen als een beeld na een serie processen. Dit is de technische achtergrond, laten we even verder nadenken.
De hersenen zijn van het licht afgeschermd. Dit betekent, dat binnen in de hersenen een diepe duisternis is, en dat het licht niet de plaats bereikt waar de hersenen zich bevinden. De plaats die het gezichtscentrum heeft, is een plaats van diepe duisternis, waar geen licht komt, en kan wel de donkerste plaats zijn die u ooit gekend heeft. Maar u kunt een lichte heldere wereld zien door deze diepe duisternis.
Het beeld dat in het oog gevormd wordt, is zo scherp en speciaal, dat zelfs de technologie van de twintigste eeuw niet in staat is het te evenaren. Bijvoorbeeld, kijk in het boek dat u leest, naar de handen die het vasthouden, til dan uw hoofd op en kijk om u heen. Heeft u ooit op andere plaatsen zo’n scherp en duidelijk beeld gezien als dit? Zelfs het meest ontwikkelde televisiescherm, dat door de grootste televisieproducenten ter wereld gemaakt is, kan voor u niet zo’n scherp beeld maken. Dit is een driedimensionaal gekleurd en buitengewoon scherp beeld. Meer dan honderd jaar lang hebben duizenden ingenieurs geprobeerd deze scherpte te bereiken. Fabrieken, grote gebouwen werden opgericht, er werd veel onderzoek gedaan, plannen en ontwerpen werden voor dit doel gemaakt. Kijk nog eens naar het tv-beeld en het boek dat u in uw handen houdt. U zult een groot verschil in scherpte en onderscheid zien. En verder laat het tv-beeld u een tweedimensionaal beeld zien, terwijl u met uw ogen een driedimensionale waarneming heeft met diepte. Als u nog nauwkeuriger kijkt, ziet u, dat er een schittering in de televisie is, is er een schittering in uw blik? Natuurlijk is dat niet zo.
Vele jaren hebben tienduizenden ingenieurs geprobeerd om driedimensionale tv te maken, die de zichtkwaliteit van het oog evenaart. Ja, ze hebben een driedimensionaal televisiesysteem gemaakt, maar het is niet mogelijk daarnaar te kijken zonder brillen op te zetten; verder is het alleen maar een kunstmatige derde dimensie. De achtergrond is nog glimmender, de voorgrond lijkt op een papieren ontwerp. Nooit is het mogelijk gebleken om een scherp onderscheidend zicht te maken, zoals dat van het oog. Door zowel de camera als de televisie is er verlies aan beeldkwaliteit.
Evolutionisten beweren, dat het mechanisme dat dit scherpe onderscheidende beeld maakt, door toeval gevormd is. Als iemand u nu zou vertellen, dat de televisie in uw kamer door toeval gevormd is, dat de atomen juist op de goede plaats gekomen zijn om de ontvangst mogelijk te maken en om een beeld te vormen, wat zou u dan denken? Hoe kunnen atomen iets doen wat duizenden mensen niet kunnen doen?
Bijna een eeuw lang hebben tienduizenden ingenieurs onderzoek gedaan en hebben er in hoog ontwikkelde laboratoria en grote industriële complexen met gebruik van de best ontwikkelde instrumenten ernaar gestreefd en zij konden niet beter doen dan dit dat zij gemaakt hebben.
Als een ontwerp een primitiever beeld dan het oog weergeeft en niet door het toeval gevormd kon worden, dan is het heel duidelijk, dat het oog en het beeld dat door het oog gezien wordt, niet door het toeval gevormd konden worden. Het vereist een veel gedetailleerder en wijzer plan en ontwerp dan dat van de tv. Het plan en het ontwerp van het beeld dat zo onderscheidend en zo scherp als dit is, behoort tot Allah, Die de macht over alles heeft.
Dezelfde situatie geldt voor het oor. Het buitenoor vangt de beschikbare geluiden op door de oorschelp en stuurt het naar het middenoor; het middenoor vertaalt de geluidsvibraties en versterkt ze; het binnenoor stuurt deze trillingen naar de hersenen door ze om te zetten in elektrische signalen. Net als bij het oor eindigt de daad van het horen in het gehoorcentrum in de hersenen.
De situatie van het oog geldt ook voor het oor. Dat wil zeggen, de hersenen zijn van het geluid afgeschermd, net zoals zij van het licht zijn afgeschermd; ze laten geen geluid door. Daarom is, hoe lawaaierig het buiten ook is, de binnenkant van de hersenen absoluut stil. Maar toch worden de scherpste geluiden door de hersenen waargenomen. In uw hersenen, die van het geluid zijn afgeschermd, luistert u naar de symfonieën van orkesten en hoort u alle geluiden van een drukke ruimte. Maar als het geluidsniveau in uw hersenen door nauwkeurige apparaten op dat moment zou worden gemeten dan zou u zien, dat daar een volledige stilte heerst.
Laten we opnieuw de hoge kwaliteit en de superieure technologie die in het oor en de hersens zijn, vergelijken met de technologie die de mensen maken. Net zoals het het geval was met het beeld, zijn er decennia lang inspanningen ondernomen om een geluid te kunnen weergeven dat net zoals het origineel is. Het resultaat van deze inspanningen zijn geluidsrecorders, hifi systemen en systemen om geluid waar te nemen. Ondanks al deze technologie en duizenden ingenieurs en experts die aan deze verworvenheden gewerkt hebben, is er nog steeds geen geluid verkregen met de scherpte en duidelijkheid van het geluid dat in het oor komt. Denk maar aan de beste kwaliteit hifisystemen die door de grootste bedrijven in de muziekindustrie gemaakt zijn. Zelfs bij deze opnamesystemen gaat er bij de opname wat van het geluid verloren; of als u de hifi aanzet hoort u altijd een sissend geluid voordat de muziek begint. Maar de geluiden die het product van de technologie van het menselijk lichaam zijn, zijn buitengewoon scherp en duidelijk. Het menselijk oor neemt nooit een geluid waar dat samengaat met een sissend geluid of met storingen, zoals de hifi dat heeft; het neemt het geluid precies zo waar als het is, scherp en duidelijk. Dit is de manier waarop het al sinds de schepping van de mens is.
Kortom, de technologie van ons lichaam is ver superieur boven de technologie die de mens gemaakt heeft met gebruik van de vergaarde informatie, ervaring, en mogelijkheden. Niemand zou zeggen, dat een hifisysteem of een camera door toeval tot stand is gekomen. Hoe kan men dan beweren, dat de technologie die in het menselijk lichaam bestaat, die veel beter is dan deze technologie, tot stand heeft gekomen als resultaat van een keten van toevalligheden die evolutie wordt genoemd?
Het is duidelijk dat het oor, het oor en ook alle andere delen van het menselijk lichaam het product zijn van een superieure schepping. Dit zijn kristalheldere aanwijzingen voor Allahs unieke, niet te evenaren schepping, van Zijn eeuwige kennis en macht.
De reden waarom we speciaal de zintuigen van het gezicht en het gehoor noemen, is, dat de evolutionisten niet in staat zijn om het bewijs van de schepping zo duidelijk als dit, te begrijpen. Als u op een dag een evolutionist vraagt u uit te leggen hoe dit uitmuntende ontwerp en de technologie van het oog en het oor als gevolg van toeval mogelijk is geworden, dan zult u merken, dat hij niet in staat is u een redelijk of logisch antwoord te geven. Zelfs Darwin schreef in zijn brief aan Asa Gray op 3 april 1860: “de gedachte aan het oog maakt hem helemaal koud” en hij gaf de wanhoop van de evolutionisten toe over het feit van het uitmuntende ontwerp van levende wezens.159
Eindnoten
157 Pierre-P Grassé, Ëvolution of living organisms, New York: Academic Press, 1977, p. 103.
158 Ibid, p. 107.
159 Norman Macbeth, “Darwin retried: An appeal to reason, Boston: Gambit, 1971, p. 101.
