Uit het interview met Dhr. Adnan Oktar op 5 december 2009 op Kral Karadeniz en Kanal Urfa
ADNAN OKTAR:Waar is het gezien dat een mutatie verfijnde wezens voortbrengt? Zij beweren dat de mutatie bijvoorbeeld ineens een zeer betekenisvolle en mooie oog maakt. Ze kijkt ernaar en ziet dat er rechts een, maar links geen is. De mutatie zegt: ik zal daar ook een maken, het moet symmetrisch, volledig en behoorlijk fijn zijn. Ze maakt bijvoorbeeld eerst een enkel oor. Ze vindt het niet goed en zegt: dit past niet bij de opvatting van de mutatie, als ik er rechts een maak, moet ik er ook links een maken. Ze maakt de rechterhersenkwab en zegt: het is niet symmetrisch, het is ongepast, ik zal daar ook een maken. Ook bij de voeten maakt de mutatie eerst een en zegt ze: die man zal niet kunnen stappen met een voet. Ik zal links ook een maken. Het is schandalig, hoe kan een mens deze schande niet inzien. Als er sprake is van symmetrie, esthetica en gulden snede, kan men dan nog spreken van mutaties? Er is bovendien een technische fijnheid, we bekijken in onze hersenen een driedimensionale, kleurrijke wereld, ondanks dat er buiten geen kleuren zijn. Welke televisiefabriek heeft de beeldkwaliteit van in de hersenen bereikt? De technologie heeft deze 3-dimensionale kwaliteit nog niet geëvenaard. Er zijn twee kleine camera’s uit vlees, twee dunne zenuwen en een stukje hersenvlees. Honderdduizenden ingenieurs werken dag en nacht, maar kunnen die technologie niet bereiken. Maar mutaties hebben dit hoe dan ook bereikt. Kijk het menselijk verstand kan deze hoge technologie, kwaliteit en pracht niet evenaren, maar zij zeggen dat mutaties dat gemaakt hebben. Ze heeft bovendien besloten om het in kleur te tonen. De hersenen zeggen: er is buiten geen licht, we zien duisternis, wat moeten we met duisternis? Ze doen beroep op mutaties. Mutaties antwoorden: we zullen dan licht scheppen, het beeld zal helder worden. Oké, zeggen de hersenen, er is nu wel licht, maar het beeld is zwart-wit. We willen kleur. Mutaties gaan meteen akkoord en zeggen: we zullen een beeld in kleur maken. De hersenen zeggen: maar dit is eendimensionaal, dat willen wij niet. Ze antwoorden: dan zullen we het driedimensionaal maken. Ze zeggen dat het beeld omgekeerd op het oog valt. De mutatie zegt: ik zal het rechtzetten, geen probleem. Het beeld valt omgekeerd en wij zien het recht. Hetzelfde voor het oor. Buiten zijn er geen geluiden, maar trillingen. Het oor zegt: ik hoor niets, er is geen geluid. De mutatie zegt: ik zal je dan een bewustzijn teweegbrengen, waarmee je geluid zal horen. Toevallig. Je zult muziek horen, je zult gesprekken horen. Er zijn buiten bijvoorbeeld citroenen, sinaasappels en rozen. De neus zegt: ik kan niet ruiken. Ik wil graag een mutatie. Als je zo een enorme scheppingskracht hebt, stel mij dan in staat om rozen te ruiken. Ze zegt ja meneer, ontwikkelt een prachtig ruiksysteem in beide neusvleugels en zorgt ervoor dat de hersenen dat waarnemen. Ze brengt de geur naar de hersenen, maar die zeggen: we hebben geen verstand van wat je nu brengt. Ze antwoordt: dan zal ik jullie eens stevig laten muteren. Ik zal hier een echte darwinmutatie doorvoeren, jullie zullen rozen, anjers, lelies en tulpen heel mooi kunnen ruiken. Ze zeggen dat ze niet kunnen denken. Ze antwoordt: oké, ik zal jullie zodanig laten evolueren, dat jullie zich zelfs jullie kinderjaren zullen herinneren, jullie zullen een geheugen hebben en wiskundeproblemen kunnen oplossen. Ik zal dit alles doen, maar wacht even, wees geduldig. De mutatie doet dit alles perfect. Is het nu niet betreurenswaardig dat kinderen in 2009 dit sprookje gaan vertellen op straat met een banner in hun handen? Er zijn hier nul bewijzen voor, er zijn juist miljoenen bewijzen voor de schepping, maar toch kunnen we het hen niet uitleggen. Dit is een wonder.
