Het interessantste en belangrijkste feit dat de denkbeeldige stamboom van de evolutietheorie tenietdoet, is de onverwacht oude geschiedenis van de moderne mens. Paleoantropologische gegevens onthullen, dat Homo sapiens mensen, die precies op ons leken, een miljoen jaar geleden leefden.
Het was Louis Leakey, de beroemde evolutionistische paleoantropoloog, die de eerste ontdekkingen over dit onderwerp gedaan had. In 1932 vond Leakey in het Kanjeragebied rond het Victoriameer in Kenia verschillende fossielen die in het midden van het pleistocene tijdperk thuishoorden en zij verschilden niet van de moderne mens. En het midden van het pleistocene tijdperk - dat betekent een miljoen jaar oud.101
Omdat deze ontdekkingen de evolutionistische stamboom op z'n kop zetten, liet een aantal evolutionistische paleoantropologen deze ontdekkingen eenvoudig weg. Maar Leakey heeft altijd volgehouden, dat zijn schattingen juist waren.
Net toen dit controverse bewijs was vergeten, werd er in Spanje in 1995 een fossiel opgegraven, dat op een opmerkelijke manier aantoonde dat de geschiedenis van de Homo sapiens veel ouder is dan werd aangenomen. Het betreffende fossiel werd in de grot Gran Dolina in de Atapuerca-regio in Spanje door drie Spaanse paleoantropologen van de Universiteit van Madrid gevonden. Het fossiel behoorde bij het gezicht van een 11 jaar oude jongen die precies op de moderne mens leek. Maar het was 800.000 jaar geleden, dat het kind gestorven was. Het tijdschrift Discovery behandelde het verhaal in december 1997 met veel details.
Het fossiel was zelfs een schok voor de overtuiging van Ferreras, die de opgraving in Gran Dolina leidde. Ferreras zei:
Wij verwachtten iets grootst, iets omvangrijks, iets adembenemends… je weet wel, iets 'primitiefs'. Onze verwachtingen van een 800.000-oude jongen was zoiets als de Turkana-jongen. En wat wij vonden, was een volledig modern gezicht. Dit is voor mij het spectaculairst… Dit zijn de soort dingen die je door elkaar schudden. Om iets volkomen onverwachtst zoals dat te vinden. Het niet vinden van fossielen, en het vinden van fossielen is ook onverwacht, en het is O.K. Maar het spectaculairst is iets vinden waarvan je dacht, dat het tot het heden behoort en het komt uit het verleden. Het is net zoals iets als een taperecorder in de Gran Dolina te vinden. Dat zou erg verrassend zijn. We verwachten geen cassettes en taperecorders in het late Pleistoceen. Het vinden van een modern gezicht is hetzelfde. Wij waren erg verbaasd, toen we het zagen."102
Het fossiel belicht het feit, dat de geschiedenis van de Homo sapiens tot 800 duizend jaar geleden teruggaat. Toen ze van de eerste schok bijgekomen waren, besloten de evolutionisten die het fossiel ontdekt hadden, dat het tot een aparte soort behoorde, want volgens de evolutionistische stamboom kon er 800 duizend jaar geleden geen Homo sapiens geleefd hebben. Daarom bedachten zij een denkbeeldige soort en noemden die "Homo antecessor" en classificeerden de Atapuerca schedel hieronder.
Een hut van 1,7 miljoen jaar oud
Er zijn vele ontdekkingen die erop duiden dat Homo sapiens zelfs ouder is dan 800 duizend jaar. Eén daarvan is de ontdekking die Louis Leakey gedaan had in de vroege jaren 70 in Olduvai Gorge, in de laag van Bed II, Leakey ontdekte, dat de Australopithecus, Homo Habilis en Homo erectus in dezelfde tijd samenleefden. En wat nog interessanter was, was een structuur die Leakey in dezelfde laag (Bed II) vond. Hier vond Leakey de overblijfselen van een stenen hut. Het ongebruikelijke aspect van deze gebeurtenis was, dat deze constructie, die nog steeds in bepaalde delen van Afrika gebruikt wordt, alleen door Homo sapiens gebouwd kon worden! Dus volgens de ontdekkingen van Leakey hebben Australopithecus, Homo habilis, Homo erectus en de moderne mens 1,7 miljoen jaar geleden in dezelfde tijd geleefd.103 Deze ontdekking doet zeker de evolutietheorie teniet die beweert, dat de mens zich uit aapachtige wezens zoals Australopithecus geëvolueerd heeft.
Voetafdrukken van de moderne mens, 3,6 miljoen jaar oud!
Er zijn ontdekkingen gedaan van sporen van de oorsprong van de moderne mens die 1,7 miljoen jaar terug gaan. Eén van de belangrijkste ontdekkingen zijn de voetafdrukken die in 1977 door Mary Leakey in Laetoli, Tanzania gevonden zijn. Deze voetafdrukken zijn in een laag gevonden waarvan berekend is, dat hij 3,6 miljoen jaar oud moet zijn en wat nog belangrijker is, er is geen verschil met een voetafdruk die de moderne mens zou achterlaten.
De voetafdrukken die door Mary Leakey gevonden werden, zijn later door een aantal beroemde paleoantropologen zoals Don Johanson en Tim White bestudeerd. De uitkomsten van deze onderzoeken waren identiek. White schreef:
"Vergis je hierover niet…. Zij zijn als moderne menselijke voetafdrukken. Als ze in het zand van het strand van Californië vandaag de dag zouden worden achtergelaten en je zou een vierjarig kind vragen wat dat was, dan zou hij meteen zeggen, dat iemand daar gelopen heeft. Hij zou niet in staat zijn het verschil te zien met honderd andere afdrukken op het strand, en jij ook niet."104
Nadat hij de afdrukken onderzocht had, gaf Louis Robbins van de universiteit van Noord-Carolina het volgende commentaar:
De boog is hoog - het kleine individu heeft een hogere voetboog dan ik - en de grote teen is groot en staat naast de tweede teen… De tenen grijpen in de grond zoals een menselijke teen. Dit zie je niet bij andere diervormen."105
Onderzoek dat gedaan werd naar de vorm van de voetafdrukken liet iedere keer zien, dat men wel moest accepteren, dat die afdrukken van een mens waren, en meer nog, van een moderne mens (Homo sapiens). Russel Tutle die de voetafdrukken onderzocht, schreef:
"Een kleine homo sapiens met blote voeten kon ze gemaakt hebben. In alle herkenbare morfologische vormen zijn de voeten van de individuen die afdrukken hebben gemaakt zeker van de moderne mens."106
Onpartijdig onderzoek van de voetafdrukken onhulde hun ware eigenaars. In werkelijkheid bevatten deze voetafdrukken 20 gefossiliseerde voetafdrukken van een tien jaar oude moderne mens en 27 voetafdrukken van een nog jonger kind. Het waren beslist moderne mensen zoals wij.
Dit zorgde ervoor dat de voetafdrukken van Laetoli jarenlang het middelpunt van discussies waren. Evolutionistische paleoantropologen probeerden wanhopig met een verklaring te komen, want het was moeilijk voor hen te accepteren, dat een moderne mens 3,6 miljoen jaar geleden over de aarde rondliep. In de jaren negentig begon deze 'verklaring' vorm te krijgen. De evolutionisten besloten, dat deze voetafdrukken door een Australopithecus achtergelaten moesten zijn, want volgens hun theorie was het onmogelijk, dat er 3,6 miljoen jaar geleden een mensensoort leefde. Russell H. Tuttle schreef het volgende artikel in 1990:
"Samengevat kan gezegd worden, dat de 3,5 miljoen jaar oude voetsporen in Laetoli, site G, die van de moderne mens vertegenwoordigen die niet de gewoonte heeft schoenen te dragen. Niets uit deze afdrukken duidt erop, dat de mensachtigen uit Laetoli minder in staat waren om op twee benen te lopen dan wij dat zijn. Als het niet bekend was, dat de voetafdrukken van sectie G zou oud waren, dan zouden we zeker tot de conclusie komen, dat ze gemaakt waren door ons soort Homo… In ieder geval moeten we afstand nemen van de loze bewering, dat de Laetoli-voetafdrukken door Lucy's soort; de Australopithecus afarensis, gemaakt zijn."107
Kort gezegd: deze voetafdrukken, waarvan gedacht wordt, dat ze 3,6 miljoen jaar oud waren, konden niet van de Australopithecus geweest zijn.
De enige reden waarom men dacht, dat ze door de Australopithecus achtergelaten waren, was dat ze gevonden waren in een vulkaanlaag die 3,6 miljoen jaar oud was. De voetafdrukken werden aan de Australopithecus toegeschreven, omdat men dacht de er in die vroege tijd geen mensen konden hebben geleefd.
Deze interpretatie van de afdrukken van Laetoli laat ons een belangrijke werkelijkheid zien. Evolutionisten ondersteunen hun theorie niet aan de hand van wetenschappelijke ontdekkingen, maar ondanks de wetenschappelijke ontdekkingen. Hier is er een theorie die blind wordt verdedigd, ondanks alle nieuwe ontdekkingen die het tegendeel van de theorie bewijzen, deze worden of genegeerd of zo veranderd, dat zij aan het doel beantwoorden. De evolutietheorie is dus geen wetenschap, maar een dogma, dat ondanks de wetenschap in leven wordt gehouden.
100 Time, November 1996.
101 L.S.B. Leakey, The origin of Homo sapiens, ed. F. Borde, Paris: Unesco, 1972, p. 25-9; L.S. B. Leakey, By the evidence, New York: Harcourt Brace Jovanovich, 1974
102 "Is this the face of our past", Discover, December 1997, pp. 97-100.
103 A.J. Kelso, Physical anthropology, 1.b., 1970, pp. 221; M.D. Leakey, Olduvai Gorge, vol. 3, Cambridge: Cambridge University press, 1971, p. 272.
104 Donald C. Johanson & M.A. Edey, Lucy: The beginnings of humankind, New York: Simon & Schuster, 1981, p. 250.
105 Science news, vol. 115, 1979, pp. 196-197.
106 Ian Anderson, New Scientist, vol. 98, 1983, p. 373.
107 Russel H. Tuttle, Natu4al Hitroy, maart 1990, p. 61-64.
