Lange tijd verscheen het begrip ‘rudimentaire organen’ vaak in de evolutionistische literatuur als bewijs voor de evolutie. Uiteindelijk werd het stilletjes opzij gezet, toen er bewezen was dat het niet geldig was. Maar sommige evolutionisten geloven er nog steeds in en van tijd tot tijd probeert iemand deze ‘rudimentaire organen’ weer naar voren te brengen als een belangrijk bewijs voor de evolutie.
Het begrip rudimentaire organen werd voor het eerst een eeuw geleden gebruikt. Evolutionisten zouden willen dat in de lichamen van wat wezens een aantal niet-werkende organen zouden bestaan. Deze organen zijn van voorouders overgeërfd en zijn geleidelijk rudimentair geworden omdat zij niet meer gebruikt werden.
De hele veronderstelling is behoorlijk onwetenschappelijk, omdat het geheel op onvoldoende kennis is gebaseerd. Deze “niet-werkende organen” waren eigenlijk organen waarvan “de functie nog niet ontdekt was”. De beste aanwijzing hiervoor was de geleidelijke maar zekere vermindering van de lange lijst die evolutionisten gemaakt hadden van rudimentaire organen. S. R. Scadding, zelf een evolutionist, openbaarde dit feit in zijn artikel met als titel: “Kunnen rudimentaire organen een bewijs voor de evolutie leveren?” verschenen in het tijdschrift “Evolutionary Theory’:
“Omdat het niet mogelijk is onomstotelijk nutteloze structuren te identificeren, en omdat de inhoud van het argument dat gebruikt is, niet wetenschappelijk geldig is, concludeer ik, dat ‘rudimentaire organen’ geen speciaal bewijs leveren voor de evolutietheorie.”170
De lijst van rudimentaire organen die in 1895 gemaakt werd door de Duitse anatoom R. Wiedersheim bevatten ongeveer 100 organen, waaronder de appendix en het staartbeen. Met de ontwikkeling die in de wetenschap gemaakt is, werd er ontdekt, dat alle organen op de lijst van Wiedersheim eigenlijk belangrijke functies in het lichaam hadden. Bijvoorbeeld, er werd ontdekt dat de appendix, die als een rudimentair orgaan gezien was, eigenlijk een lymfe-orgaan was, die tegen de infecties in het lichaam vecht. Dit feit is in 1997 duidelijk geworden: “Andere lichaamsorganen en weefsel zoals de zwezerik, lever, milt, appendix, beenmerg en een kleine verzameling van lymfeweefsel zoals de amandelen in de keel en Peyers plaque in de ingewanden spelen ook een rol in het lymfesysteem. Zij helpen het lichaam ook om tegen infecties te vechten.171
Er werd ook ontdekt, dat de amandelen die op dezelfde lijst van rudimentaire organen stonden, een belangrijke rol spelen in de bescherming van de keel tegen infecties, en wel in het bijzonder tot de adolescentie. Er werd ontdekt, dat het staartbeen aan de onderkant van de wervelkolom de beenderen rond het bekken ondersteunt en dat het een punt is, waar kleine spieren samenkomen. In de daaropvolgende jaren ging men begrijpen, dat de zwezerik het immuniteitsysteem in het menselijk lichaam ondersteunt door de T-cellen te activeren, dat de pijnappelklier ervoor zorgde, dat er een aantal belangrijke hormonen afgescheiden wordt, dat de schildklier effectief was in het regelen van een geleidelijke groei bij baby’s en kinderen en dat de hypofyse de correcte functionering van de vele hormoonklieren controleert. Dit zijn allemaal organen die eens als rudimentair gezien werden. De halvemaan vouw in het oog werd ook als een rudimentair orgaan gezien door Darwin, maar heeft in feite de controle over het reinigen en bevochtigen van de oogboog.
Dit waren heel belangrijke logische fouten in de beweringen van de evolutionisten over de rudimentaire organen. Zoals net uitgelegd is, beweren evolutionisten dat de rudimentaire organen van schepselen door hun voorouders waren overgeërfd. Maar een aantal van de verwante ‘rudimentaire’ organen worden niet in levende soorten gevonden waarvan men beweert, dat zij de voorouders van de mens zijn! Bijvoorbeeld, de appendix bestaat niet bij een paar apensoorten waarvan men beweert, dat ze de voorouders van de mens zijn. De beroemde bioloog H. Enoch, die de theorie van de rudimentaire organen uitdaagt, brengt deze logische fout als volgt tot uitdrukking:
“Mensapen bezitten een appendix, terwijl hun minder direkte verwanten, de lagere apensoorten die niet bezitten: en het verschijnt weer opnieuw onder de rustige zoogdieren zoals de opossum. Hoe kunnen de evolutionisten dit verklaren?172
Eenvoudig gezegd, het scenario van de rudimentaire organen dat door de evolutionisten naar voren is gebracht, bevat een aantal zware logische tekortkomingen en er is in ieder geval bewezen, dat het wetenschappelijk onjuist is. In het menselijk lichaam bestaat geen enkel rudimentair orgaan, omdat de mens niet uit andere soorten is voortgekomen als resultaat van het toeval, maar geschapen werd in zijn huidige, complete en perfecte vorm.
170 “S.R. Scadding, “Do ‘vestigial organs’provide evidence for evolution?” Evolutionary theorie, vol. 5, may 1981, p. 173.
171 “The merck manual of medical information, Home edition. New Jersey: Merck & Co., Inc. The Merck publishing group, Rahway, 1997.
172 H. Enoch, Creation and evolution,”New York; 1966, pp. 18-9.
