Op het eerste gezicht lijken vogelveren maar een eenvoudig ontwerp te hebben. Maar als we ze nader bekijken, komen we een heel ingewikkelde verenstructuur tegen, die licht zijn, maar toch buitengewoon sterk en waterafstotend.
Vogels moeten zo licht mogelijk zijn om gemakkelijk te kunnen vliegen. De veren zijn gemaakt uit keratineproteïne en verschaffen deze mogelijkheid. Aan beide kanten van de stam van de veer zijn aders en bij iedere ader zijn er ongeveer 400 kleine weerhaakjes. Op deze 400 weerhaakjes zijn er een totaal van 800 kleinere weerhaakjes, twee per stuk. Van de 800 kleinere weerhaakjes die op een veer van een kleine vogel dicht op elkaar zitten, zijn aan de voorkant van elk nog eens 20 weerhaakjes. Deze weerhaakjes zetten twee veren aan elkaar vast, als twee stukken doek aan elkaar geniet. Op een enkele veer zijn er ongeveer 300 miljoen kleine weerhaakjes. Het totaal aantal weerhaakjes van alle veren van een vogel is rond de 700 biljoen.
Er is een heel belangrijke reden waarom een vogelveer stevig aan een andere veer vastzit met haakjes en klemmen. De veren moeten goed aan de vogel vastzitten, zodat ze er niet bij iedere beweging afvallen. Met het mechanisme van haken en klemmen zijn de veren zo stevig aan de vogel vastgebonden, dat zelfs geen sterke wind, regen of sneeuw ze af kan laten vallen.
Verder zijn de buikveren van de vogel anders dan de veren in zijn vleugel en staart. De staartveren bestaan uit tamelijk grote veren die de functie van roer en rem hebben; vleugelveren zijn ontworpen om het oppervlak van de vleugel van de vogel te vergroten en heen en weer te slaan en zo het hefvermogen te vergroten.
