Onze bestudering op het moleculaire niveau tot dusver hebben laten zien dat de formatie van aminozuren nog totaal niet is verklaard door de evolutionisten. De vorming van proteïne is een mysterie op zichzelf, maar het probleem beperkt zich niet alleen tot aminozuren en proteïnen, dit is slechts het begin. Als we een aantal stappen verder gaan, ligt daar de perfecte structuur van de cel, die de evolutionisten in een impasse brengt. De reden is, dat de cel niet alleen maar een hoop proteïnen is die uit aminozuren zijn opgebouwd; het is een levend mechanisme dat honderden systemen ontwikkeld heeft en dat zo ingewikkeld is, dat het voor de mens tot nog toe onmogelijk is om het geheim te verklaren. Als we de complexe systemen even naast ons neer leggen, kunnen we zeggen, dat de evolutionisten zelfs niet in staat zijn om de vorming van de basiseenheden van de cel uit te leggen.
Terwijl de evolutietheorie niet in staat was om een gedegen verklaring te geven voor het bestaan van de moleculen die de basis van de celstructuur vormen, hebben ontwikkeling in de wetenschap en de genetica ertoe geleid dat de DNA- en RNA-moleculen ontdekt werden, en deze zorgden voor volledig nieuwe problemen voor de evolutietheorie. In 1955 zorgde het werk van twee wetenschappers, James Watson en Francis Crick aan het DNA, dat er in de biologie een nieuw tijdperk aanbrak. Vele wetenschappers richtten hun aandacht op de wetenschap van de genetica. Nu, na jaren van onderzoek, is de structuur van het DNA voor het grootste gedeelte ontrafeld.
Het molecule dat DNA wordt genoemd, wordt in de kernen van ieder van de 100 triljoen cellen van ons lichaam gevonden en bevat een compleet bouwplan van het menselijk lichaam. De informatie bevat alle eigenschappen van een persoon, van fysiek uiterlijk tot de structuur van de innerlijke organen, deze zijn opgeslagen in het DNA door middel van een speciaal coderingssysteem. De informatie op het DNA is gecodeerd door de volgorde van vier speciale basisstoffen waaruit dit molecule opgebouwd is. Deze basisstoffen (nucleotiden) worden aangeduid als A, T, G en C, dit zijn de eerste letters van hun namen. Alle structurele verschillen tussen mensen hangen af van de volgorde van deze letters. Het is een soort databank samengesteld uit vier letters.
De volgorde van de letters in het DNA bepaalt tot in de kleinste details de structuur van een menselijk wezen. Naast uiterlijkheden zoals lengte, oog-, haar-, en huidskleur bevat het DNA van een enkele cel ook het ontwerp van de 206 beenderen, 600 spieren, het netwerk van 10.000 gehoorsspieren, een netwerk van 2 miljoen optische zenuwen, 100 biljoen zenuwcellen, 130 biljoen meter bloedvaten en 100 triljoen cellen van het lichaam.
Als we de inmatie moesten opschrijven die in het DNA gecodeerd is, dan zouden we een bibliotheek moeten samenstellen van 900 delen van een encyclopedie van ieder 500 pagina’s. Deze ongelooflijk omvangrijke informatie is in de delen van het DNA gecodeerd die we genen noemen.
